In december bekeek ik de film “De 5 Legenden”. Het verhaal draait om Jack Frost, een ondeugende, schriele jongeman met vervelende trekjes en nare streken. Hij wordt tot guardian, iets wat zich voor mij het best laat vertalen naar beschermer, gepromoveerd.
Kwaliteit
Hij is voorgedragen door mannetje Maan, die onder de laagjes van de plagerijen van Jack en zijn grote mond iets anders ziet. Krachtige kwaliteiten die de mensheid dienen. Daarom kan Jack volgens Mannetje Maan niet anders dan een echte beschermer voor kinderen zijn.
De andere vier beschermers zijn de Tandenfee, de Paashaas, Klaas Vaak en de Kerstman.
Voor Jack hoeft die titel van beschermer niet zo. Hou op zeg, zijn leven is al moeilijk genoeg. Wat hij wil is pret hebben. Liefst met veel ijs en sneeuw, waarmee hij kinderen van zijn ijs- en sneeuw bouwsels laat genieten.
Ongezien fantastisch
Dat Jack met zijn werk niet wordt gezien doordat hij onzichtbaar is, neemt hij op de koop toe: boeit niet. Hij laaft zich aan de pret die hij op de kindergezichten ziet. Dat is voor hem genoeg. Wanneer Pitch (de anti-held) de wereld wil overnemen wordt het menens: Jack moet de wereld redden. Een taak die hij helemaal niet ziet zitten. De kerstman vertelt hem vervolgens over de kern van alle beschermers en toont Jack zijn eigen kern.
Verwondering
Dat blijkt verwondering (daarom heeft de Kerstman in deze film blauwe ogen als vijvers)
De kerstman vraagt Jack: “ken jij je kern?”
Natuurlijk heeft Jack geen idee. Gaandeweg in de film ontdekt Jack (en wij als kijker ook) wat zijn kern is.
Het blijkt plezier. Onverschrokken speelsheid.
Jack heeft de gave om mensen terug te brengen naar een staat van puur plezier, zoals ze die als kind ervoeren. Een staat van zijn, waarbij ze opgaan in het moment. In het hier-en-nu vinden ze iets van zichzelf terug waardoor ze iets van hun angst opzij kunnen zetten, teneinde iets in gang te zetten. Voor zichzelf én de wereld.
Een prachtige kern. Met zijn kern speelt Jack uiteindelijk een leger kinderen bij elkaar, dat de boeman verslaat zodat de hoop, het geloof en de fantasie van de kinderen worden gered.
Verstopt
Elke keer als ik die film zie ben ik opnieuw geraakt én onder de indruk van de diepere lagen van dit verhaal. Als mens dragen we allemaal een unieke kernkwaliteit. Een eigenschap, een kwaliteit, die maakt dat we zijn wie we zijn én waardoor anderen weten, dat wij het zijn.
Soms missen we die kwaliteit en zien we alleen wat er oppervlakkig omheen ligt: het rafelrandje. Het ‘stoutigs’, het onhandigs, dat als fout, verkeerd of vervelend wordt gelezen. Vervolgens zoeken we soms een leven lang buiten onszelf naar onze missie, kern of kwaliteit en blijkt ie gewoon al in ons te zitten.
Omdat we vergaten om achter dat rafelrandje te kijken.
Mijn kern
Jack Frost doet me in meerdere opzichten aan mezelf denken. Ik speel ook graag en ik bekijk de dingen graag anders dan hoe grote mensen het zien. Met die frisse blik breng ik andere mensen en jou ook, graag terug naar de kern. Waar je plezier hand in hand huppelt met je creativiteit én je hart.
Lange tijd zag ik mezelf ook niet voor wat ik waard was en vond ik mijn beloning in de verwondering op de gezichten van mijn klanten, als die iets van zichzelf terugvonden wat ze dachten kwijt te zijn. Dat is veranderd nu ik mijn eigen naam naar voren heb geschoven en de naam Fijnbedraad naar de achtergrond heb verwezen.
Ik sta ervóór, net als voor mijn werk. Daar mag een goed inkomen tegenover staan. Als ruilmiddel dat we in deze wereld hebben afgesproken. Zo kan ik me opladen en voeden, ontwikkeling en voeding afnemen bij anderen, die zo op die manier mij en ook zichzelf weer goed kunnen voeden. Geld mag rollen en zo rolt het voor mij de goede kant op.
Fluisteren
Mijn ‘rafelrandje’ heet tegenstrijdigheid. In het afgelopen jaar kwam ik regelmatig over als overtuigd twijfelaar, als wispelturig mens die niet leek te kunnen kiezen en die geveld werd door een gebrek aan eigenwaarde. Kon ook niet anders want regelmatig liet ik twijfel zien, waar iets anders onder lag: mijn intuïtie.
Mijn fluistersacraal, mijn kompas.
Doordat het lang niet mocht meespelen, werd mijn intuïtie stiller en ging ze fluisteren. In het afgelopen jaar heb ik opnieuw geleerd om naar mijn buikgevoel te luisteren. Ik ontdekte daardoor dat de positie van vrijwillige leeshulp me (tot eigen verbazing) niet paste en dat ik niet meer als doktersassistente of als secretaresse wil werken. Ik ontdekte dat mijn “ja” van vandaag, morgen net zo goed een “nee” kan zijn als er iets in de omstandigheden verandert. Daarom werken ja/nee vragen voor mij het beste: ook als er naar mijn idee te vaak een “nee” uit voortkomt.
If it isn’t a clear ‘yes’, then it’s a clear ‘no’
Daarmee is mijn “ja” ook een échte JA die uit mijn tenen voortkomt. Vreugde en plezier zijn net als die van Jack Frost mijn wegwijzer en daar is niks twijfelachtigs of wispelturigs aan te ontdekken.
Vraag-van-Aag:
Onthoud: het is niet erg als je dat (nog) niet weet. Probeer er in dat geval nieuwsgierig naar te blijven. Of neem contact met mij op: ik kijk graag met je mee.
Lief mens, ik wens je een liefdevol, plezierig en speels Harseke NieuwJaar, waarin alles zich mag ontvouwen zoals het past voor jou.
Illustratie: MMM-Illustraties
