Volkomen normaal (schrijfveer)

“Hallo, hier Stabiel_O,” klinkt het vanaf mijn bureau.

“Ik ben nieuw hier dus een korte briefing met de taken die van mij verwacht worden, zou ik op prijs stellen,” klinkt het wat bekakt. “Op mijn beurt kan ik u melden dat ik beschik over een anti-lek systeem plus kindergrip, zodat iedereen zonder knoeien met mij kan leren schrijven.”
 
Licht verbaasd kijk ik naar mijn rechterhand. Ze beweegt vanzelf, mijn nieuwe penvriend heeft dus blijkbaar echt iets te melden.
 
“Zo, dat was me even een lange zin,” hoor ik vervolgens, komend van links. “Wat dacht jij? Ik begin maar even? Wat een woordenwaterval ben jij, zeg. Vergis je niet: er is maar één pen in dit huis die wat voorstelt in het leven van Odette en dat ben ik”, hoor ik mijn NOG rollerball uit 1992 ratelen.

“Ik lever namelijk al dertig jaar trouwe dienst. Nou ja, eerst woonde ik een tijdje op de vliering, maar dat terzijde. In de winter vond ze mij. Terug. Sindsdien ben ik haar pennenmuze en haar gedachtenvanger.”
Het rood-wit-blauw geblokte pennetje bedopt zijn mondje en zwijgt vervolgens.
 
“Hoi allemaal,“ klinkt het vervolgens. “Hier uw He-Maatje, ja, u weet wel, uit de betrouwbare winkel van de Oudhollands ronde prijzen. Leg uzelve maar terzijde want hier ben ik. Met mijn mooie zilveren punt brei ik overal een verhaal van en rijg ik alles aan elkaar. Sierlijk en netjes. In mijn huls is ruimte voor een reserve inktpatroon, dus ik ben reuzehandig, al zeg ik het zelf. Ook ben ik ronduit sierlijk, had ik dat al gezegd?”

Trots kijkt de HEMA vulpen richting mijn linkerhand, die de andere pennen vasthoudt waarmee deze dialoog tot stand lijkt te komen.  
 
“Nou, ik hoorde Odette anders van de week nog mopperen dat je uit haar hand glibberde,” antwoordt Stabiel_O nijdig. “Dus het lijkt me dat jij gewoon even terug de pennenbak inhopt, dan gaan Nogges en ik samen even uitmaken wie hier voortaan de meeste schrijftijd krijgt.”
 
“Hoho,” roept Nogges nors, “daar zijn de meningen nog over verdeeld. “Toevallig ben ik de fijnste, omdat ik zo vlot over het papier rol en zo prachtig dun kan schrijven. Bovendien schrijf ik als een malle, zodat ze haar gedachten snel en simpel aan papier kan toevertrouwen.”

“Ja. Nou en? Ik ben toevallig de sjiekste,” roept HEMA. “Met mijn zilveren uiteinde glitter ik elke pen onder tafel. Doe mij dat maar eens na.”
 
Vermoeid laat ik een harde zucht ontsnappen. Eigen schuld, dikke bult: ik heb het er zelf naar gemaakt.
Ik ben penverslaafd: een inktjunkie is er niets bij. Een beetje bozig laat ik het trio in de pennenbak zakken, doe het licht uit en zak de trap af, naar beneden.
Heel zacht hoor ik ze nog ruziemaken.
 
Dat wordt wat, op 28 maart tijdens  “Schrijf jezelf”. Met in de hoofdrol: de schrijfpen. Wat denk jij? Wordt het vulpen, andere vulpen of toch ouderwets m’n rollerball?
Meeschrijven? Klik hier en meld je aan voor een anders avondje schrijven.