‘Het is maar goed dat jij niet schrijft,’ hoor ik mijn rechterhand vinnig zeggen tegen mijn linkerhand. ‘Het lijkt echt nergens op.’ Links zucht beschaamd. Ze weet het. ‘Misschien komt dat doordat ik het niet heb geleerd, zoals jij,’ zegt mijn linkerhand. ‘De ruimte niet heb gekregen. En misschien is het wel helemaal mijn taak… Lees verder Dialoog tussen rechter- en linkerhand
Tag: 30 dagen schrijven
Als ik een geluid zou zijn
Als ik een geluid zou zijn, wat zou ik dan zijn? Jezus wat een rare schrijfopdracht. Wie verzint zoiets. Oh kak, dat deed ik zelf. Natuurlijk zou ik niet zomaar een geluid zijn. In elk geval zou ik iets zijn wat verfijnd klinkt. Iets met een eigen sound en ogenblikkelijk herkenbaar. Tot in alle vezels… Lees verder Als ik een geluid zou zijn
Leven in een zandkasteel
Met een schep en een emmertje staat Zola buiten. Een deel van het kozijn is vannacht ingestort, door de koude Noordwester die over het strand voortjaagt. Het torentje van vader, waar hij zijn recepten van kruidenbrouwsels schreef, zakt ook langzaam scheef. Zola ziet haar vader nog zó zitten. Licht voorovergebogen achter het houten bureau met… Lees verder Leven in een zandkasteel
Wij-water
Ja lieve mensen, hier ben ik dan! De Wij-waterengel. De wat? De wij-water-engel. Ik leg het even uit. Ik ben een onderwaterengel, van nature. Ik heb geen vleugels maar vinnen. Daarmee kan ik onder water tollen en draaien. En zwemmen, natuurlijk. Wat u daaraan heeft? Nou, uit de wereld waar ik vandaan kom, is nóóit… Lees verder Wij-water
Vakkie
Hoi, hier Vakkie. De tas van Odette. Nee, ik ben geen handtas. Ook geen rugtas, trouwens, Geen boodschappentas en ook geen gymtas. Toch zit ik daar wel regelmatig in. Ik mag alles. En ik mag overal. Mensen noemen mij een binnentas. Of een bag-in-bag. Odette noemt mij meestal haar autisten tas. Dat komt doordat ik… Lees verder Vakkie
Koffertje
“Laat los!” roep ik tegen mijn rechterhand. Krampachtig in de palm gevouwen vind ik een handvat, dat weer is vastgemaakt aan een geblokt koffertje. Nijdig schop ik er tegenaan. “Oprotten nou,” zeg ik. “Ik heb honderden, misschien wel duizenden euro’s uitgegeven aan verwerking en aan therapeuten en ik ben er nu echt klaar mee. Mag… Lees verder Koffertje
Winters palet van een zomerhuis
Wolken schuiven voorbij. Tussen het vele grauwe grijs, schuift af en toe een hoopvol stukje blauw voorbij. Het is ook zo weer weg, voortgejaagd door een woeste zuidwester, die over het land jaagt. Water gutst over de ramen. Al maanden. Oh wacht. Hier gaat iets heel erg fout. Dit kan helemaal niet. In een winters… Lees verder Winters palet van een zomerhuis
Winters palet van een zomerhuis
Wolken schuiven voorbij. Tussen het vele grauwe grijs, schuift af en toe een hoopvol stukje blauw voorbij. Het is ook zo weer weg, voortgejaagd door een woeste zuidwester, die over het land jaagt. Water gutst over de ramen. Al maanden. Oh wacht. Hier gaat iets heel erg fout. Dit kan helemaal niet. In een winters… Lees verder Winters palet van een zomerhuis
Koffiekorporaal
Donderdagmiddag. Het is weer zover, het moet en kan niet worden uitgesteld. Ik duik met mijn neus onder de bank. Er mag wel even iets onderdoor worden geslingerd. Een stofzuiger of een swiffertje lijkt me geen overbodige luxe. Langzaam en stijf sta ik op van de bank, waar ik natuurlijk ongegeneerd languit lag te lezen.… Lees verder Koffiekorporaal
Bevroren water
Ergens hoor ik iemand roepen. Ik zet mijn oren op hun vertrouwde niet-luisteren stand. Ga heen zeg, het is nog veel te fijn buiten, al is het bijna donker. Op de velden liggen her en der wat groepjes ganzen in elkaar gevouwen, te dutten. Het geluid van mijn krassende schaatsen op het ijs lijkt ze… Lees verder Bevroren water