Stekelvarken

Vanmorgen verbleef ik in een tweestrijd met mezelf. Wilde een keuze maken die op het eerste gezicht egoïstisch leek, maar niet zo was bedoeld.

Doordat ik steeds meer leer over zelfzorg en dat dit dus niet egoïstisch is maar pure noodzaak, is zo’n stressgolfje met mijn innerlijke criticus dan ook goed te bevaren, tegenwoordig.

De keuze die ik had te maken had van doen met mijn eigen energieniveau, dat in de avond lager ligt dan in de ochtend. dus koos ik ervoor een bepaalde activiteit in de ochtend te laten plaatsvinden. In eerste instantie leek dat egoïstisch.

Tot ik me realiseerde dat wanneer ik mijn eigen energie niet in die activiteit kan stoppen, het sowieso niks wordt.
En deze activiteit, “Winterkeren” is helemaal mijn ding, dus er is niks egoïstisch aan mijn besluit om het op mijn manier te doen.

Vervolgens gaf ik mijn deelnemers ook nog instructies die als egoïstisch konden worden opgevat. Om bijvoorbeeld dingen te doen die ze leuk vinden en niet omdat het moet. Te luisteren naar wat de ziel en het lichaam nodig hebben, zo aan het eind van het jaar. Dat ze het fijn mogen hebben met zichzelf en zichzelf op de eerste plek mogen zetten.

Door bijvoorbeeld ‘nee’ te zeggen tegen activiteiten, bezoekjes en visites waar ze geen zin in hebben.

Vervolgens ontstond er een interne discussie met Annie, mijn interne criticus. Ze ging los. “Je kunt mensen toch niet aanmoedigen om juist in deze periode, waarin het gezellig mag zijn, alleen nog maar voor zichzelf te kiezen?” vroeg ze snibbig.
Dat was ook helemaal niet wat ik had bedoeld.

Annie wordt een beetje oud, een beetje doof.

Geen zin meer hebbend in haar gezeur trok ik me terug en ik trok een krachtdierenkaart. Het bleek de perfecte kaart. Die van het stekelvarken.

Het stekelvarken leert ons het volgende: 
Ik help je om jouw ruimte te bewaken en je grenzen duidelijk aan te geven, zonder de ander te overweldigen en zonder je eigen hart geweld aan te doen doordat je het afsluit. Zoek de natuur op, volg je eigen pad en vertrouw op wat het leven je brengt.

Het is wat, met zo’n krachtdieren kaart.
Zo werkt dat dus. Eet dat, Annie.

PS: Heb je na het lezen van dit blog ook zin te Winterkeren? Geef je hier op, ik houd de deur nog even voor je open. Twaalf nachten reflecteren, anders-om zien naar 2023, bagage losladen en een beetje vooruitmijmeren naar wat er komt. Kost niks en het levert je puur goud op.