Start

Vorige week kreeg ik groen licht van de fysio om met een minutenwals te starten. Dat wil zeggen: een minuut rustig dribbelen (ofwel zachtjes hardlopen) gevolgd door twee minuten wandelen.

Groot feest; zelfs de zon kwam tevoorschijn. Een koninklijk begin. Een minuut leek te kort maar bangschijterig geworden voor nieuwe blessures, heb ik me er keurig aan gehouden.

Braaf doe ik ook de oefeningen van de fysio. Ik heb simpele oefeningen meegekregen om mijn lijf sterker te maken en daarmee andere blessures die op de loer liggen, af te wenden. Helaas verstaat de fysio blijkbaar iets heel anders onder het begrip “simpel” en dus voel ik inmiddels spieren op plekken waar ik ze niet verwacht had.

Vervolgens ben ik teruggekeerd naar mijn loopvrienden op de baan bij Atos. Ook hier heb ik me keurig aan de minutenwals gehouden. Het was thuiskomen. Hoewel ik goed weet dat langzaamaan lopen beter is, vind ik het moeilijk om dat vol te houden. Maar ik doe het; ik wil niet wéér aan de kant eindigen.

Ik realiseer me ook dat de keuze dit keer aan mij is. Het is vijf voor twaalf. Rustig aan doen betekent blessures voorkomen en lief zijn voor mijn lijf. Langer meegaan dan de korte termijn.

Mijn klokje lonkt vals, loenst naar me met de rondetijden en de hartslag. Wil ik mezelf niet verliezen dan moet ik nu een keuze maken.

Mijn klokje bungelt los aan mijn pols, vergezeld door mijn nieuwe vriendje slak. Als reminder, opdat ik niet vergeet. Slakken komen immers overal; het duurt alleen wat langer. Het zijn sterke en tegelijkertijd gevoelige wezens die hun lijf in de strijd gooien op momenten dat ze ergens vol voor gaan. Voor zaken die ertoe doen. Zinnigheid staat voorop.

Een nieuw begin; lopen met het hart ofwel hartlopen. Ik heb het nog niet eerder zo gedaan maar ik denk dat ik het wel kan.

❤️