Op de momenten dat ik een beetje in mezelf geloof, kan ik de wereld aan, ben ik in staat bergen te verplaatsen en krijg ik vleugels.
Wanneer ik mezelf in de weg zit, krijg ik mijn schoenveters nog niet gestrikt en struikel ik over de restanten van stukjes mij, gemarineerd in zelfmedelijden, paniek, verdriet en onzekerheid. Graag zou ik deze eindjes aan elkaar knopen maar op sommige dagen schieten alle strikken los en is het oprapen geblazen. Op die dagen waaien er emoties rond in mijn hoofd waarvan ik niet kan bedenken of ze nu bij mij horen of bij iemand anders. Daardoor ga ik piekeren en mezelf afkammen doordat ik niet goed uit mijn zelfgemaakte negatieve spiraal kan klauteren.
Sinds kort weet ik, dat dit gedrag en mijn reactie op emoties, van wie dan ook, heel logisch zijn en passen bij mijn sensitiviteit. Dit gedrag dat voor een ander overtrokken en overdreven overkomt, is voor mij volstrekt normaal. Steeds meer ontdek ik stukjes uit en van mijn innerlijke logica. Het leidt soms tot verdriet, maar het leidt ook tot hilariteit en inzicht.
Om mijn antenne tot mijn kracht te maken, heb ik kennisgemaakt met een mede HSP-er die mij de komende tijd zal begeleiden. Dat klinkt zwaar en dat is het niet. Ze is met recht een ervaringsdeskundige zonder vooroordeel, die mij intuïtief begrijpt en aanvoelt, zonder daarin zweverig te zijn.
Eerdere burn-out en stress-experts die ik in mijn leven mocht ontmoeten, ten goede, zij hebben oprecht hun best gedaan, net als ik, en hadden het goed met me voor. Maar helaas begrepen zij niets van mij en ik op mijn beurt niets van hen. Pas nu begrijp ik écht waarom niet.
Deze keer voel ik mijn begeleider letterlijk op mijn klompen aan en dat is geheel wederzijds. Het is vertrouwd en eng tegelijk. Meer dan ooit voel ik dat het goed komt, met mij.
Correctie: ik ben al helemaal goed. Alleen mijn antenne, haar mindset en haar ingebouwde piekerpaal hebben wat finetuning nodig, zodat ik het geloof in mezelf niet meer verlies en mijn vleugels niet meer sneuvelen in te krappe bochten. Op die manier kan ik ze ten volle benutten voor mezelf en voor anderen. Dat is prachtig want de spanwijdte is, met een beetje geloof, namelijk enórm.
3 reacties
Reacties zijn gesloten.
Ik denk dat je prachtig bent. Af. Helemaal goed. Maar de wereld is dat niet. En als je zo gevoelig bent dat je werkelijk alles maar meekrijgt dan kan het geen kwaad om te leren hoe je je antennes, op zijn minst, iets zachter kunt zetten. Je hebt van die piano’s waar je met een pedaal een lap vilt tussen de hamers en de snaren kunt zetten. Verandert niks aan de piano en de hamers. Maar t wordt er wel zachter van. Ik hoop dat je veel aan je begeleiding hebt. Lieve groet 💖
Dank je wel Hans. Wat een mooie wens.
Zo herkenbaar… *er stil van is*