Ieder jaar verbaas ik me over de naadloze overgang van het ene naar het andere seizoen. Zo half augustus merk ik tot mijn schrik dat de zon al zoveel lager staat en een ander, dieper gaand licht lijkt te verspreiden. Het voelt intenser en liefdevoller dan het felle licht uit de maanden juni en juli.
Een vleugje melancholie nestelt zich in mijn bloed, gesterkt door het hoopvolle gegeven dat er rond september meestal een nazomer volgt die nog wat licht meebrengt en de donkerte daarmee vertraagt. Het is een zelfgekweekte illusie van het uitstellen van de gevreesde herfst.
Zo vlak na mijn thuiskomst uit het zonovergoten Spanje valt me op, dat de donkerte bijna een uur eerder intreedt dan begin oktober. Zo snel gaat dat en ieder jaar verwondert het me weer hoe de natuur haar werk doet, haar eigen cyclus volgt. Ineens overvalt me de gedachte dat het jaar over twee maanden alweer ten einde komt. Ik heb het doodeenvoudig niet in de gaten gehad. Ook valt me op, dat ik het nog zo fijn vind buiten. Het voelt zo prettig. Het is wat waaierig maar het geurt zo heerlijk naar aarde en gebladerte. En wat een kleurenpracht krijg ik cadeau, als ik uit het raam kijk.
De herfst breng me nog een ander cadeau, namelijk de schemering. Ik ervaar het als pure magie. Een staat van zijn, ergens tussen licht en donker, dag en avond. In oktober, november meer aanwezig dan in elke andere nog wat donkere maand. Immers, na de jaarwisseling zijn we al weer gericht op het voorjaar en willen we de voortgang van het seizoen liefst vooruit kijken.
De maanden oktober en november mogen wat mij betreft eigenlijk wel wat langer duren. Gewoon, vanwege het vreugdevol beleven van de schemering. Het is cliché maar ik ontsteek de kaarsen, plus de Noorse bosgod, onze houtkachel. Erbovenop plaats ik een ketel gevuld met water, waarmee vocht in de ruimte wordt gebracht. In de ketel giet ik wat druppels vanille-extract.
Uit de antieke Philips buizenradio van de oma van lief klinkt klassieke muziek. Een concert van Bach vult de ruimte.
Pure magie.
12 reacties
Reacties zijn gesloten.
Wat mooi gezegd.
Ik verbaas me er ook elk jaar meer over, hoe ongemerkt dit verschil van een minuut of twee per dag toch plots de constatatie oplevert ‘hoe, het is al donker?’
En ik vind het heerlijk dat er nog zo veel groen aan de bomen hangt. En die geuren, inderdaad.
Dank je wel 🙂
Ik vind het ook heerlijk nog buiten. Vanillegeur vind ik ook zelf zalig. En ben net een boekje over magic aan het lezen. Dus ik let eens wat meer op dat ik niet negatief doe. En vandaag werkte dat heel goed. Ook dat moet nog even gevierd.
Magie is overal. Elke dag opnieuw. ❤️
Moet ik wel flink de bezem door het alledaagse halen. En met een tikkeltje goede wil ontstaat het dan ja.
Zelfs alledaags kan magie bevatten. Omdat elke dag er eentje is. ❤️
Octubre. Ik welk land is dat eigenlijk?
Octubre=oktober in het Spaans.
Ah.
Je hebt prachtige zinnen gebruikt om de magie tot leven te brengen. Graag gelezen.
Dank je wel Ferrara 💋
Ik beleef dit ten volle met je mee lieve Odette. Heerlijk beschreven weer. Slaap lekker zo 🔥