maar openzetten.
Grauwe, grijze wolken wapperen over. Ineens komt er een strookje licht voorbij. Een zonnetjestraaltje, toe maar.
Als toetje op de winterse donkerte.
Naar?
Nee.
Ik houd écht van de winter en haar donkerte. Al een tijdje vertoef ik in mijn winterbubbel, op wat (netwerk)wandelingen, lunspartijtjes en kletserijen na. Graaf naar binnen, vind schatten, houd ze in het licht en vervolgens neem ik ze mee terug naar binnen.
Er zijn namelijk schatten die nog niet gedeeld, niet getoond, tentoongesteld hoeven te worden. Die geen feedback of aanmoediging behoeven. Ze mogen terug de diepte in om te gronden, te aarden, te wortelen en te borrelen.
Heurluk. In de donkerte (mijn vingers typen er donkertje van, óók goed) vind ik de wereld prachtig en mezelf tegelijk óók. In het donker komen mijn schaduwkanten beter tot zijn recht. Ze zijn er.
Niks moet: niksen moet
Geen enkele drang of dwang om naar buiten te gaan voor beweging omdat zulks beter is. Niks beweging: stilstaan slaat de klok. Ik wentel me in stilte en doe precies waar ik zin in heb. Dat mag: eerder kon het niet en nu kan het wel.
Deze winter ken ik voor het eerst zelfgekozen werktijden. Daardoor was “Winterkeren” dit jaar nog leerzamer voor mij. Niet in het minst, doordat ik deze editie werd vergezeld door mijn logé, de gastblogger. De kater van mijn zoon en schone dochter.
Wonderlijk en verwonderlijk.
Ongediplomeerd Master of zen & philosophy.
Levenslessen met een vachtje
Van mijn eigen hondenprinses Bibi leerde ik belangrijke lessen in 2024, die ik deelde in mijn out-of-office-replies én in de EigenWijze mail.
- Wanneer dingen niet (meer) kloppen, mag je ermee stoppen.
- Onbevangenheid is de moeder van alle creativiteit en proberen is een vak.
- Je leven is altijd het leukst in het hier en nu.
- Tijd schrijf je zó: kwalitijd.
- Je mag schaamteloos en onbelemmerd genieten van alles wat je doet. Ook als dat niksen is. JUIST als het niksen is.
De gastblogger, poezenprins Momo, leerde me iets anders
- Zelfbewust zijn is iets anders dan arrogantie
- Je mag altijd aangeven wat je wilt. Wat de ander daarmee doet, is diens zaak, niet de jouwe.
- Grenzen zijn er om gerespecteerd te worden. Eén keer de piketpaaltjes goed uitzetten en je hebt er je leven lang plezier van.
- Zijn = fijn: stop dus met dóen. (Let them!)
Honden en katten zijn niet hetzelfde. Toch leert het me dat ze elkaar op verschillende punten vinden. Waar mij mensen van mogen leren. Dit zijn de lessen van Bibi en Momo die ik voor 2025 met me meeneem:
- Je leven is altijd het leukst in het hier en nu.
- Zelfbewust zijn is iets anders dan arrogantie
- Je mag schaamteloos en onbelemmerd genieten van alles wat je doet. Ook als dat niksen is. JUIST als het niksen is. Wat de ander daarmee doet is diens zaak, niet de jouwe.
Moraal van dit verhaal?
Heb het goed lief mens, nu en heel 2025 (en verder). Houd van jezelf én van mekaar. Ik wens je een liefdevol 2025, waarin alles zich mag ontvouwen zoals het past voor jou. Een jaar waarin ik je uitnodig een stap te zetten. In welke richting dan ook.
Speciale dank aan de Lieve Mensen die in 2024 de stap namen om met mij te werken. Ik heb genoten van de bewegingen die je maakte en de stappen die je hebt gezet. Dank voor jullie vertrouwen.
