Ken je dat gevoel, dat je altijd lijkt “aan” te staan? Je gedachten in je hoofd gaan sneller dan de hogesnelheidslijn. Je grijpt vaker naar je telefoon, scrolt de klok van de muur, eet terwijl je geen honger hebt en voor je het weet is de dag om. Dág, energie. Eigenlijk wilde je effe niks. Je kreeg wat anders.
Als het stil wordt….
Dan begint het. Onrust, dat breincircus. Gedoe met je gedachten , die als dolle damherten door je hoofd huppelen terwijl je maar bezig blijft. Je huis als werkplaats met je brein als chef, die continu orders geeft. De kattenbak wil gekrabd, de vuilniszak trappelt van ongeduld om naar buiten te mogen. Er ligt van alles en het is allemaal voor jou. Het moet nú, nu, nu. Je wordt er moe en ongelukkig van en je vraagt je af of je hoofd niet eens effe ‘uit’ kan.
Wat als je gedachten en die ‘moetjes’ een theater zouden mogen zijn?
Stel je voor: je hoofd als marktplaats. Een plein voor een kerk (ja precies: bim-bam!). Harseke druk, vol mensen en blerende kinderen. De visboer schreeuwt dat je zijn kabeljauw moet kopen en de groenteboer staat met zijn appels te gooien. Er is een kousenman die wollen sokken breit en mekkert over viscose. Er loopt een mevrouw op je af, die ongevraagd een beeldige oranje handtas in je vingers duwt. “Kijk nou togges effe, moppie, hier moet je wezen”.
Kijken-kijken, niet kopen
Net als op een echte markt hoef jij niet op elke kraam in te gaan. Jij mag kijken, onbeschaamd nieuwsgierig zijn, dingen bevoelen én bepotelen, pakken zonder vast te houden. Je hoeft niks te kopen: schei uit. Het is jouw markt. Jij beslist.
Hoe voelt het dan? In een wereld die is gericht op ‘moeten’, ‘doen’ en ‘presteren’, is het lastig om uit het hamsterradje van alledag te stappen om je gedachten eens van een afstandje te bekijken. Het lukt ook niet, als het moet. Maar wat nou als het mág?
Wat als je hoofd geen markt of werkplaats is maar een speeltuin mag zijn? Met een theater waar soms een 3D film draait en op andere momenten een operazangeres galmt met liederen die gaan over dat het nooit echt goed genoeg is? Je hoofd als picknickplek waar je gedachten rondjes om de tafel mogen rennen zonder op een rijtje te moeten staan?
Hoe voelt dat?
Speel ermee
Speelschrijven helpt om jezelf en je gedachten minder serieus te nemen. Wanneer je speelt ben je niet gefocust op ‘moetjes’. In spel ontdek je dat je meer kunt dan je dacht én dat het niet meteen iets hoeft te worden. Speelschrijven geeft je energie om weer leuke dingen te gaan doen of zelfs te maken. Zaken waar je tenen van gaan zingen en je neus van gaat krullen.
Ik ben Odette. In 2020 speelde ik dat ik een kano was en daarmee bevrijdde ik mezelf uit een polyester harnas. Had ik gewoon zelf gemaakt! Sindsdien ben ik nooit meer gestopt met spelen. Ik beschouw de wereld als één grote speeltuin, vol experimenten waar je mag ontdekken hoe dingen voor jou werken, los van wat anderen daarvan vinden. Ik help je graag op weg met je gedachtencircus.
Vraag-van-Aag (oké, twee)
Hoe houd jij speelsheid in je leven en wat betekent spelen voor jou?

2 reacties
Mooie vraag Odetteketet
De speelsheid en verwondering door de ogen van een kind heb ik tot zoverre behouden en hoop ik graag te houden. En herken het ook in jouw speelsheid terug. Alsof je ook op mijn verjaardag partijtjes aanwezig was en ik op die van jou… maar eigenlijk is elke dag een feestje door de ogen van een kind 🎉 en vooral in het buitenleven 🌳 Lekker stampen in de regenplassen 😀 Liefs van Jetteketet Budel
Ha Jetteketet,
Dat kon ook niet anders. Jij zonder speelsheid is als Peppie zonder Kokkie en als mayonaise zonder ei. Dan klopt het niet 😉
Ja, alsof we (onzichtbaar) op elkaars verjaarspartijtjes waren. Elke dag een feestje. Hoeiiii!