Laptopstress

De speurtocht is aan, een nieuwe laptop is nodig. Ik krijg het niet uit mijn toetsenbord getikt en ik krijg al helemaal niet uit mijn portemonnee getrokken. Mijn vorige exemplaren waren tweedehands.

In 2010 kreeg ik Delly, uit Nijmegen. Een 17” met een Intel GMA processor in haar hartje. Ze werd mijn rots in de branding tijdens de schrijfcursussen bij Yvonne Kroonenberg, waar ik leerde hoe ik hoofdzaken van bijwoorden kon onderscheiden.

Delly stond aan de basis van Lettersmid. Helaas kreeg ze in 2016 een dubbele longontsteking. Alleen haar SSD schijf heeft het gered. Toch heb ik het tot januari 2017 met haar kunnen volhouden. Een stukje tikken werd echter wel een beproeving: een stukje van 500 woorden was een avond werk. Door eindeloos updaten, blijven hangen en een ratelende ventilator.

In januari 2017 erfde ik Ace, de laptop van mijn zoon. Tot dan toe had deze storingsvrij de ongedurige vingers van zoonlief op zijn toetsenbord toegestaan en met zijn kleine 4GB I5-2430M processor had hij redelijk stabiel Solid Works gedraaid. Aangezien zoon mechatronica studeerde en ingewikkelder bouwtekeningen moest gaan maken en ook nog wel wat wilde gamen, kocht hij een ingewikkelder laptop. Zodoende kwam Ace in mijn handen.

De SSD van Delly werd liefdevol getransplanteerd in de buik van Ace, samen met een nieuwe accu. De gebruiksduur werd verdrievoudigd. Ineens kon ik draadloos aan de keukentafel zitten tikken. Een stukje plaatsen werd een klus van een half uurtje.

Helaas krijgt Ace echter ook ineens kuren. Het mag, hij is op leeftijd, ik gok van 2011 dus tien jaar is eigenlijk voor een laptop nog heel netjes te noemen. Het zijn dit keer niet de updates die hem parten spelen maar het toetsenbord. Het hapert en de spatiebalk weigert. Intussen ben ik uren zoet om elk woord uit elkaar te trekken of opnieuw samen te stellen. De ventilator ruist. Ratelt. Hoewel deze netjes stofvrij wordt gehouden, vrees ik voor het einde van mijn Mohikaan.

Om ellende van een vastloper voor te zijn blader ik nieuwsgierig  – nog immer draadloos, dat wel- met Ace over de weidse velden van Tweakers, verlies mezelf in reviews en specificaties waarvan mijn hartslag en mijn mondhoeken omhoogschieten. Wordt het iets met Intel i5 10^e generatie of tóch een AMD5 processor? Misschien zelfs een mooie 7 hexacore? Omdat ik toch niet helemaal op mezelf vertrouw ben ik bang verkeerd te kiezen.

Wanneer ik na uren surfen en geratel eindelijk, eindelijk een laptop vind mét de goede specs, in de juiste kleur en met wat snuffige geinigheden, valt mijn oog op de prijs. Mijn innerlijke nerd zoemt en glimt; mijn portemonnee twijfelt, kijkt schuin, vergelijkt en zucht eens diep.