In sense

Regelmatig kom ik herinneringen tegen op Facebook van vier jaar geleden, toen een hersenvliesontsteking mijn moeders laatste herfst inluidde. Tegenwoordig kan ik dat hardop teruglezen zonder dat ik in duizend stukjes breek. Tijd heelt.
Een tijdje geleden ging mijn wasmachine stuk, nota bene vlak nadat ik het stukje over Candy, de wasmachine van mijn moeder, had geschreven. Nog altijd heb ik die machine in reserve en gelukkig maar. Mijn AEG liet me in de steek en dat betekende wassen in de badkamer van mijn moeder.
Hoewel deze niet gebruikt wordt, maak ik hem toch zo af en toe een beetje schoon. Lap wat over de wc en de wastafel heen, zet de douche op zijn aller heetst en laat de kraan een stief halfuurtje lopen. Tegen de legionella.
De handdoeken heb ik al een paar keer meegewassen met de lichte was, doordat ze anders maar liggen te verstoffen en dat is zonde. Hoe het komt weet ik niet, maar ondanks mijn driftig gepoets hangt er op sommige dagen onmiskenbaar een geurtje van mijn moeder in de badkamer. Soms stap ik vrolijk over de drempel -want afstapje- en gebeurt er verder niks; andere keren herkent mijn geurzenuw het luchtje van mijn moeder ogenblikkelijk en seint direct herinneringen door, richting de kleurenprojector in mijn bovenkamer. Dan breek ik toch een beetje, hoewel niet meer in duizend stukjes.
Ik zie mijn moeder in de weer met de centrifuge, die voor haar geen geheimen had en die voor mij in raadselen draait. Wanneer ze ging douchen werd niet alleen mijn moeder gepoetst, de douche werd ook geschrobd. Inclusief het ingemetselde en betegelde zitje, tegen het vallen. Mijn moeder waande zich een koningin in haar badkamer, compleet met haar blauwe serie handdoeken, keurig opgerold.
Eerlijk gezegd is die badkamer ook wel een beetje koninklijk, met lichte kleuren en hoge ramen, die uitkijken over de tuin. In deze tijd is het een sprookje, met de vele tinten rood en goud, die door de late namiddagse decemberzon door de ramen glinsteren.
Eenmaal uit de badkamer is mijn moeders geur weer opgelost, samen met het moment van verdriet en gemis. Het is goed zo. Alles heeft een tijd en zijn plek. En ook dat is goed. Het is oké.