Vanmorgen ontdekte ik vanuit het badkamerraam een vreemde eend in de bijt. Nou ja, het was meer in een boom, eigenlijk.
Terwijl ik wakker en wel naar beneden stoof en mijn camera en de telelens erbij pakte, vroeg ik me af of het wel een eend was. Om het moment niet verloren te laten gaan in gepeinzel en gemijmerij, drukte ik vlotjes enkele keren op het knopje van de camera en zo was de vogel gevangen.
Eenmaal beneden, aangekleed en wel, keek ik door het keukenraam. De belachelijk grote vogel zat nog steeds hoog in de boom. Hij leek wat heen en weer te wapperen, niet in het minst gehinderd in zijn aanwezigheid door twee kraaien, die de eend/gans leken uit te dagen. Toch bleef de eend/gans rustig, leek niet uit het veld geslagen.
Even vroeg ik me af of het niet toevallig toch stiekem een kat was. Maar die hebben geen snavels en geen lange nek. Bovendien leek me steeds duidelijker dat het heerschap (of misschien wel vrouwschap) in de boom eerder van eenden- dan wel ganzenmakelij moest zijn.
Opnieuw drukte ik enkele keren op het knopje van Ollie, mijn Olympus, mijn partner in beeldvangerij. Doordat ik echter nog niet de handigheid bezit die bij ‘n eigenaar van een digitale spiegelreflex hoort, krijg ik regelmatig andere beelden cadeau bij wat ik eigenlijk had willen vangen. Geeft niks. Ik beschouw het als een cadeau want er is altijd wel een reden waarom ik zo’n ongevraagd beeld er gratis bij krijg. Daar ga ik vanuit.
Vooral vandaag bleek het een verrassing om tussen de grijzig-grauwe bijna zwart-wit beelden van het ganzenbeest als vroeg voorjaarscadeau het frisse groen van mijn kamperfoelie erbij te vangen.
Dus bij dezen voor iedereen die het vandaag even nodig heeft: het groen is niet weg, het leeft volop en het is er gewoon. Het groeit in je tuin, leeft op je balkon en is niet echt weg. Net zoals alles al in jou aanwezig is, inclusief magie. Je hoeft het slechts te zien.
En soms zit magie verstopt in een verdwaalde boomgans, ergens in een doodgewone Amsterdamse achtertuin.
Odette, ik vermoed dat je naar een aalscholver hebt staan kijken.
De muurhortensia staat hier dik in de knop. Het komt altijd weer goed.
Lieve Ferrara,
Het klopt. En er hoort weer zo’n prachtige boodschap bij.
De aalscholver is krachtig en kwetsbaar tegelijk. De aalscholver leert ons om in onze kracht te zijn en ons tegelijk kwetsbaar op te durven stellen.
Dat is voor mij bekend terrein. Vind ik mooi.
De aalscholver staat daarnaast ook voor groei door introspectie, heeft kennis van en eert z’n voorouders, neemt een diepe duik voor antwoorden en oplossingen.
Iets met diepzielduiker?
Ik gok zomaar dat deze aalscholver vanmorgen niet geheel toevallig in die boom zat.
Zit ik toch met een vraag. Wist je dat je naar een aalscholver stond te kijken en wist je van de symboliek? Waarom schreef je dan over een verdwaalde boomgans.
Of zette ik jou op dat been en zocht je daarna naar de symboliek? Een diepe duik en diepzielduiker gaan mooi samen.
Vanmorgen vroeg wist ik het nog niet. Toen dacht ik dat het om een boomgans ging, of een wilde gang in elk geval. Hij leek me te groot voor een eend. Ik plaatste het verhaal in iets andere vorm op een social, waarvan ik uit de reacties begreep dat het om een aalscholver moest gaan.
Dat heb ik gegoogeld (gegoocheld). Het plaatje op google klopte met mijn foto. Vervolgens heb ik er de betekenis bij gezocht (de aalscholver als kracht – of totemdier) en die omschrijving bleek heel mooi te passen. Vandaar.
Oh wat ik ben toch een dom ‘gansje’ te denken dat je wat aan mijn waarnemening hebt. Tuurlijk zijn er de andere socials, maar in die, naar mijn idee, onrustige wereld beweeg ik me nog steeds niet en dat bevalt me wel. Heb het goed vandaag.
Ach Lieve Ferrara,
Een dom gansje ben je zeker niet.
Misschien ben je een gans, maar dit is juist prachtig. Ganzen zijn de enige dieren die zowel te land, ter zee en in de lucht kunnen leven.
Altijd een innerlijk kompas hebben zodat ze eigenlijk altijd zijn op de plaats waar ze zouden moeten zijn.