Eventjes

Wanneer ik het woord eventjes gebruik, gebeurt het. Of eigenlijk gebeurt er weinig tot niets. Het lukt niet, het gaat niet en het wil niet. Kortom: eventjes moet ik vandaag nog uit mijn woordenboek en mijn gebruiksaanwijzing schrappen.
Even een foto aanpassen op mijn website. In minder dan een kwartier loopt niet alleen de laptop vast, mijn hoofd doet dat ook. Donkere wolken hangen boven mijn wenkbrauwen en de dikke frons die zich onvrijwillig boven mijn neus heeft genesteld, groeit. Evenals mijn oorwurmenhumeur.
Eventjes. Waarom  kan ik het niet? Wordt elk klein issue direct een levensgroot probleem van wereldorde? Echt, ik begrijp het niet. Even een boodschap doen. Niet alleen vergeet ik mijn boodschappentas maar ook mijn portemonnee. En dat betaalt zo lastig. Heb ik die tas en portemonnee wel bij me gestoken, dan heb ik onderweg ofwel een lekke band of een grote regenwolk, die met me meereist van deur tot deur. Mijn privé Google maps, voorzien van een mega buienradar. Voor mij alleen.
Ik zou vanmiddag éven het fotootje van de website aanpassen. Heel eventjes maar. Allereerst deed mijn smartphone niet wat ik wilde, namelijk even een fotobestandje naar de lèp mailen. Toen dat eindelijk was gelukt, bleek het fotootje niet aan mijn Gravatar te hangen. Allerlei knopjes geprobeerd, verbindingen verbroken en weer opnieuw ingesteld maar niets hoor. Het eigenwijze hoofd van Lettersmid wilde niet wijken voor het wat nieuwere zwart-wit postzegeltje.
Na wat zoeken bleek het fotobestand uit de telefoon op de lèptop te zijn gesmokkeld als een PNG. En dat communiceert dan weer niet met de kleine lettertjes op Gravatar.com. Om lang verhaal kort te maken moest ik allereerst een ander programma opstarten. Dat programma bleek te zijn verouderd, dus moest het spul worden geupdated. Een klein halfuur en vele muisklikken later kon ik de zwart-wit foto vanuit het mailprogramma opslaan en via het fotobewerkingsprogramma lukte het me, om het postzegeltje via een achterdeurtje om zetten van PNG naar JPG.
De website weer opgestart en mijn gedachtekronkel over PNG en JPG bleek te werken. Mijn Lettersmidsmoel werd direct na een genadeloze muisklik van mijn kant vervangen door de zwart-wit postzegel nieuwe stijl. Intens gelukkig sloot ik de laptop af en ter ere van de feestvreugd heb ik mezelf zonet maar een groot glas rood ingeschonken. De vijf is toch al in de klok. Dus.
Even stofzuigen doe ik niet meer.  Eventjes is klaar vandaag. Eventjes gaat met de beentjes omhoog, op de bank, smartphone in de hand, zodat ik de nieuwe postzegel alvast trots over de nieuwe media kan versturen.  “Proost”  zegt mijn slimme ik. Indien u rechtsboven kijkt, zo u wilt, of binnen de pagina  “Over Odette”, dan  kunt u mijn nieuwe postzegel bekijken.
En zeg nou zelf, is het geen plààtje?