Schreef laatst een nieuwe mail aan mijn leesfans, nadat ik eerder deze week al een mail had verstuurd. Annie Azijnzeiker, mijn interne criticus had er van alles van gevonden. “Lilleke spammert”, had ze geschreeuwd. “Je kunt toch niet zomaar mails gaan versturen?”
Dat kon wel. Sterker nog: de mail was al weg. Geinig genoeg had het versturen van die Fantastische Mail een onverwacht effect op de rest van mijn dag. Ideeën die ik eerder in de prullenbak had gemikt kregen een tweede kans. Zo herontdekte ik Notion, deed daardoor verschillende blogideeën op én ik maakte een lijst van nieuwe blogartikelen dus de rest van de dag stond ik in de schrijfstand. Heerlijk!
Vragen op eerdere NEE’s, die in de prullenbak waren beland sloeg ik met vragen om de oren. Bijvoorbeeld deze: “Waarom kan dit niet?” of “Wie zegt dat?” en “Is dat zo?” Het leverde verrassende antwoorden op met uitkomsten die ik niet had voorzien. Inclusief een blogkalender.
Als je met een “nee” begint loop je ruimte mis
Ons prachtige hoofd met een brein vol kennis en theorie, is ingesteld om ons bij vraagstukken naar de meest praktische en doordachte plekken te leiden. zonder valrisico. Rechtstreeks naar het pad van de “kan-nietjes” en de “zo-hoort-dat-nietjes” waar de meeste plannen en ideeën verdorren vóór ze tot bloei komen.
Herkenbaar? Dat je veel plannen en ideeën bij voorbaat soms al neersabelt onder de noemers niet haalbaar, te moeilijk of onuitvoerbaar? Tja. Ons hoofd heeft géén GPS richting de vrije ruimte, waar we onbevangen en onbevooroordeeld tegen dingen aankijken.
De ruimte tussen de lijntjes
De vrije plek waar ons denken ophoudt en waar dromen en BRILjante plannen beginnen. Waar potentie samenwoont met onbevooroordeeld kijken met een milde blik. Waar wordt afgevraagd en gemijmerd over wat wél kan. Het is de plek waar je belandt wanneer je gaat flowschrijven. Terwijl je pen over het papier beweegt, glip je langs de randjes van je verstand, waardoor je op heel andere antwoorden komt dan je vooraf had bedacht. Magisch!
Hoe vaak begin jij met een nee?
En zou je dat willen ombuigen naar een “ja, en?” Dan hier wat tips:
- herkansing: gun een eerste impuls een tweede kans. Benoem wat er positief is aan dit plan of idee. Mocht het desondanks toch niet lekker uit de verf komen: ga na wat je ervan hebt opgestoken en wat het je heeft gebracht. Op die manier krijgt elk idee betekenis.
- Besluit dat elk idee in wezen potentie in zich heeft en de moeite van het onderzoeken en experimenteren waard is. Dat geeft je groeikracht.
- Ga voor jezelf na: op welk moment in je leven leek een plan of idee onhaalbaar of onuitvoerbaar, maar bleek het achteraf een knettergoed plan? (Voor mij is dat dus de Fantastische Mail waar ik dus weken aan blogmateriaal aan overhoud)
- Bevraag jezelf kritisch als je een negatief oordeel opmerkt over je idee. Vraag jezelf: Hoe weet je dat? Kan het ook anders zijn? Waarom niet? Wat staat me tegen? Wat als het wel kan?
- Schrijf over je idee of plan. Zoek een rustige ruimte op, zet een timer en beschrijf je plan. Beschrijf hoe jij het voor je ziet. Geef je plan een stem, ga in dialoog. Of schrijf op een manier alsof je plan al staat. Het is er al! Wat gebeurt er dan? Wat is er dan veranderd en hoe ziet dat eruit voor jou?
Natuurlijk mag je mij ook mailen. Ik schrijf en kijk graag met je mee.
