Er was eens een viool. Haar klanken konden hele concertzalen vullen. Mensen kwamen uit het hele land luisteren naar de klanken die ze voortbracht. Na afloop barstte de zaal uit zijn voegen van het applaus. Het viooltje keek dan altijd zeer trots naar beneden, het zwarte gat, waar de mensen zaten. Op een dag leek… Lees verder Afgestemd
Boekie
Op 7 augustus 2022 besloot ik – nadat ik werd aangemoedigd door een Facebookvriendin – om aan een tweede boek te beginnen. Het boek kreeg als werktitel: Spaghetti en Wafels. Gewoon, omdat het leven soms als spaghetti voelt en soms als een wafel. Lekker overzichtelijk en dodelijk saai. Uiteraard kwam er van dat boek helemaal… Lees verder Boekie
Prinsekinderen
Op vrijdag 13 januari 1995 veranderde ons pas verbouwde huis in een kasteel, waar twee prinsen kwamen wonen. Ze kwamen van ver, ver weg. Helemaal uit Vriescheloo. In de kerstvakantie ervoor waren we wezen kijken. En hele meute bestaande uit mezelf, manlief, opoe (mijn moeder), mijn schoonmoeder plus een logerend nichtje en neefje. We waren… Lees verder Prinsekinderen
Post-it
‘Niet zo trekken,’ klinkt het. ‘Ik ben nog niet helemaal los,’ zegt het post-it stickertje. Ze is roze en ik heb net ‘briljant’ op haar geschreven. Zometeen plak ik haar op de schoenendoos, waarin ik mijn meest briljante ideeën en zinnen heb verzameld. En stukjes. Blogtitels. ‘Sorry,’ zeg ik zachtjes. Voorzichtig haal ik haar van… Lees verder Post-it
Corrie
Hallo Odette, Hier spreekt je hart. Tijdens de meditatie voelde ik het al: je ging er niet volledig in, dat vind je moeilijk. Eigenlijk ben je bang van mij en dat heeft zo zijn redenen. De eerste is dat je harten niet vertrouwt. Ze kunnen er namelijk zomaar mee stoppen. Het gebeurde met je vader:… Lees verder Corrie
Briefje
Lieve Odette, Hier je ontslagbrief. Ik ben dat roze papiertje, wat je op woensdagmorgen 27 december hebt uitgeprint en met groene inkt hebt ondertekend. In den beginne hing ik in de Cloud. Of eigenlijk niet, want ik hing al een tijdje in je hoofd. Je had mij al lang geschreven, opgesteld. Ik hoefde alleen nog… Lees verder Briefje
Grasje
Het was eind augustus of begin september. Jij liep met een man en een hondje over mij heen. Langs me heen. Ik weet niet zo goed of je me hebt gezien, je klom iets verderop omhoog, samen met die man en dat hondje. Jullie gingen in gesprek, pasten goed op mij en mijn collega’s, die… Lees verder Grasje
Zomerkeren
Vanmorgen stond ik vroeg op. Een enthousiast gevoel maakte zich van mij meester, nadat de dag van gisteren in het teken had gestaan van mislukkingen, prutserij en tijdverspilling. Iets met een website. Tijdverspilling. Dat is nou net wat ik niet meer wilde en een van de 164 redenen waarom ik stopte met een baan waar… Lees verder Zomerkeren
Zonsprookje
Op een dag ging de zon niet onder maar viel naar beneden. Steeds lager en lager zweefde ze omlaag. Tot ze met haar buitenste laagje de oceaan raakte. “Tering dat is koud!” riep ze. Daarna schrok ze verschrikkelijk want ze wist niet dat ze praten kon en ook niet dat ze zó kon schelden. Tja,… Lees verder Zonsprookje
Prinsessenkind
Op 23 februari 2009 zette ze zich kordaat aan mijn voeten. Keek omhoog. Natuurlijk pakte ik haar op.“Dat is gek,” zei – toen nog – haar eigenaar. “Dat doet Junior normaal nooit.” Junior van toen 6 weken werd omgedoopt tot Bibi. Onze Lars, een Volvo 940 bracht haar samen met hondenzusje Bo, mensenvader Jelle en… Lees verder Prinsessenkind